Σελίδες

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Μαριάννα Κορομηλά, Η ΜΑΡΙΑ ΤΩΝ ΜΟΓΓΟΛΩΝ

.........
Στα χρόνια της άγριας εφηβείας ερχόμασταν µε φίλους στο παραϊλίσσιο καταφύγιο. Άλλοτε μεσημέρια, άλλοτε αργά το βράδυ, μετά τις συγκλονιστικές παραστάσεις στο Ηρώδειο, και περνούσαμε ώρες συζητώντας στα πόδια του Αρδηττού. [Κρατώ τα δύο σύμφωνα, τιμώ τα προελληνικά τοπωνύμια της πατρίδας μου, οι απλοποιήσεις θα µας ισοπεδώσουν. Κηφισσός, Ιλισσός, Λυκαβηττός, Αρδηττός (όπως και Άµφισσα, Λάρισσα): το κομπιούτερ σημαδεύει τα περισσότερα µε κόκκινο, εγώ απτόητη υπερασπίζομαι την προϊστορική μνήμη των τόπων και των καθημερινών λέξεων, για να µη βρεθώ, ανέστια και πένης, να ζητιανεύω στους 57 Δρόμους γωνία µε την 5η Λεωφόρο. Τηρώ και την αθηναϊκή ονομασία του ερειπωμένου ναού του Διός, γιατί ο παππούς µου επέμενε ότι οι γκάγκαροι Αθηναίοι έλεγαν πάντα οι «Στήλες», ποτέ οι «Στύλοι». Στις Στήλες του Ολυμπίου Διός, λοιπόν, µου έλεγε ότι γίνονταν τα Κούλουμα την Καθαρή Δευτέρα (ο παππούλης µου μετείχε στον πετροπόλεμο ανάμεσα στις παιδικές φατρίες), κι ακόµα έλεγε ότι τον καιρό της Τουρκοκρατίας, μέσα στα ερείπια είχαν φτιάξει οι Αιθίοπες σκλάβοι το δικό τους τζαμί, διότι οι Τούρκοι της οθωμανικής Αθήνας δεν τους καταδέχονταν.]